Wrodzona niedrożność jelit cienkich

Media

Part of Pierwsza strona pracy "Wrodzona niedrożność jelit cienkich". Kraków, 1903.

Stronę tytułową artykułu medycznego w języku polskim pt. „Wrodzona niedrożność jelit cienkich”, autorstwa dr. Stanisława Ciechanowskiego i dr. Leona Konrada Glińskiego, asystentów Zakładu Anatomii Patologicznej prof. dra Browicza w Krakowie. Dokument pochodzi z 1903 roku i zawiera opis czterech przypadków wrodzonej niedrożności jelit cienkich. Autorzy, korzystając z materiałów udostępnionych przez prof. Browicza, przedstawiają obserwacje kliniczne i anatomopatologiczne, które zaprezentowali 22 kwietnia 1903 roku w Towarzystwie Lekarskim Krakowskim. Podkreślają rzadkość występowania tej wady wrodzonej w porównaniu do zarośnięcia odbytu oraz niewielką liczbę publikacji na ten temat w polskim piśmiennictwie. W tekście przytoczono dane statystyczne z prac innych autorów, m.in. Müllera, który na 75 000 sekcji znalazł 36 przypadków niedrożności jelit, z czego większość dotyczyła jelita biodrowego, dwunastnicy i jelita czczego. Na górze strony została wpisana odręcznie niebieską kredką numeracja biblioteczna „L. inw. 2371”. Liczba „2371” została odręcznie przekreślona czarną kredką. Poniżej po stronie lewej znajduje się wpisana czarnym atramentem liczba „54” odręcznie podkreślona niepełnym łukiem, a po prawej stronie ręcznie wpisana czarną kredką liczba „59”. Poniżej liczby „59”, zachodząc na dwa ostatnie wyrazy tytułu, postawiony został fioletowy odcisk pieczęci „Muzeum Historyczne dla Wydziału lekarskiego Uniw. Jag.” i dalej pod spodem po prawej stronie kartki - odcisk pieczęci „Zakład Historji Medycyny Un. Jag. w Krakowie” z herbem z koroną. Papier ma pożółkły odcień, wskazujący na wiek dokumentu.
Tytuł
Wrodzona niedrożność jelit cienkich
Stronę tytułową artykułu medycznego w języku polskim pt. „Wrodzona niedrożność jelit cienkich”, autorstwa dr. Stanisława Ciechanowskiego i dr. Leona Konrada Glińskiego, asystentów Zakładu Anatomii Patologicznej prof. dra Browicza w Krakowie. Dokument pochodzi z 1903 roku i zawiera opis czterech przypadków wrodzonej niedrożności jelit cienkich. Autorzy, korzystając z materiałów udostępnionych przez prof. Browicza, przedstawiają obserwacje kliniczne i anatomopatologiczne, które zaprezentowali 22 kwietnia 1903 roku w Towarzystwie Lekarskim Krakowskim. Podkreślają rzadkość występowania tej wady wrodzonej w porównaniu do zarośnięcia odbytu oraz niewielką liczbę publikacji na ten temat w polskim piśmiennictwie. W tekście przytoczono dane statystyczne z prac innych autorów, m.in. Müllera, który na 75 000 sekcji znalazł 36 przypadków niedrożności jelit, z czego większość dotyczyła jelita biodrowego, dwunastnicy i jelita czczego. Na górze strony została wpisana odręcznie niebieską kredką numeracja biblioteczna „L. inw. 2371”. Liczba „2371” została odręcznie przekreślona czarną kredką. Poniżej po stronie lewej znajduje się wpisana czarnym atramentem liczba „54” odręcznie podkreślona niepełnym łukiem, a po prawej stronie ręcznie wpisana czarną kredką liczba „59”. Poniżej liczby „59”, zachodząc na dwa ostatnie wyrazy tytułu, postawiony został fioletowy odcisk pieczęci „Muzeum Historyczne dla Wydziału lekarskiego Uniw. Jag.” i dalej pod spodem po prawej stronie kartki - odcisk pieczęci „Zakład Historji Medycyny Un. Jag. w Krakowie” z herbem z koroną. Papier ma pożółkły odcień, wskazujący na wiek dokumentu.
Stronę tytułową artykułu medycznego w języku polskim pt. „Wrodzona niedrożność jelit cienkich”, autorstwa dr. Stanisława Ciechanowskiego i dr. Leona Konrada Glińskiego, asystentów Zakładu Anatomii Patologicznej prof. dra Browicza w Krakowie. Dokument pochodzi z 1903 roku i zawiera opis czterech przypadków wrodzonej niedrożności jelit cienkich. Autorzy, korzystając z materiałów udostępnionych przez prof. Browicza, przedstawiają obserwacje kliniczne i anatomopatologiczne, które zaprezentowali 22 kwietnia 1903 roku w Towarzystwie Lekarskim Krakowskim. Podkreślają rzadkość występowania tej wady wrodzonej w porównaniu do zarośnięcia odbytu oraz niewielką liczbę publikacji na ten temat w polskim piśmiennictwie. W tekście przytoczono dane statystyczne z prac innych autorów, m.in. Müllera, który na 75 000 sekcji znalazł 36 przypadków niedrożności jelit, z czego większość dotyczyła jelita biodrowego, dwunastnicy i jelita czczego. Na górze strony została wpisana odręcznie niebieską kredką numeracja biblioteczna „L. inw. 2371”. Liczba „2371” została odręcznie przekreślona czarną kredką. Poniżej po stronie lewej znajduje się wpisana czarnym atramentem liczba „54” odręcznie podkreślona niepełnym łukiem, a po prawej stronie ręcznie wpisana czarną kredką liczba „59”. Poniżej liczby „59”, zachodząc na dwa ostatnie wyrazy tytułu, postawiony został fioletowy odcisk pieczęci „Muzeum Historyczne dla Wydziału lekarskiego Uniw. Jag.” i dalej pod spodem po prawej stronie kartki - odcisk pieczęci „Zakład Historji Medycyny Un. Jag. w Krakowie” z herbem z koroną. Papier ma pożółkły odcień, wskazujący na wiek dokumentu.
Stronę tytułową artykułu medycznego w języku polskim pt. „Wrodzona niedrożność jelit cienkich”, autorstwa dr. Stanisława Ciechanowskiego i dr. Leona Konrada Glińskiego, asystentów Zakładu Anatomii Patologicznej prof. dra Browicza w Krakowie. Dokument pochodzi z 1903 roku i zawiera opis czterech przypadków wrodzonej niedrożności jelit cienkich. Autorzy, korzystając z materiałów udostępnionych przez prof. Browicza, przedstawiają obserwacje kliniczne i anatomopatologiczne, które zaprezentowali 22 kwietnia 1903 roku w Towarzystwie Lekarskim Krakowskim. Podkreślają rzadkość występowania tej wady wrodzonej w porównaniu do zarośnięcia odbytu oraz niewielką liczbę publikacji na ten temat w polskim piśmiennictwie. W tekście przytoczono dane statystyczne z prac innych autorów, m.in. Müllera, który na 75 000 sekcji znalazł 36 przypadków niedrożności jelit, z czego większość dotyczyła jelita biodrowego, dwunastnicy i jelita czczego. Na górze strony została wpisana odręcznie niebieską kredką numeracja biblioteczna „L. inw. 2371”. Liczba „2371” została odręcznie przekreślona czarną kredką. Poniżej po stronie lewej znajduje się wpisana czarnym atramentem liczba „54” odręcznie podkreślona niepełnym łukiem, a po prawej stronie ręcznie wpisana czarną kredką liczba „59”. Poniżej liczby „59”, zachodząc na dwa ostatnie wyrazy tytułu, postawiony został fioletowy odcisk pieczęci „Muzeum Historyczne dla Wydziału lekarskiego Uniw. Jag.” i dalej pod spodem po prawej stronie kartki - odcisk pieczęci „Zakład Historji Medycyny Un. Jag. w Krakowie” z herbem z koroną. Papier ma pożółkły odcień, wskazujący na wiek dokumentu.

Position: 1 (1 views)